۲۶ مرداد سالروزاولین ورود آزادگان جنگ تحمیلی به ایران اسلامی گرامی باد

اسماعیل یکتایی لنگرودی، جانباز و آزاده ۷۰ درصد گیلانی با بیان اینکه سال ۱۳۴۸ در لنگرود متولد شده است، اظهار داشت: سال ۱۳۶۲، زمانی که فقط ۱۴ سال سن داشتم به جبهه اعزام شدم.

وی با بیان اینکه سال ۱۳۶۵ در عملیات والفجر۱۰ منطقه حلبچه پای چپم روی مین رفت و قطع شد، تصریح کرد: بعد از پنج روز که مجروح در منطقه عملیات افتاده بودم، به اسارت عراق درآمدم و چهار سال اسیر بودم.

« حاج اسماعیل یکتایی » از جانبازان 70 درصد و آزاده هشت سال دفاع مقدس است که قریب به چهارسال در اسارت بوده و پس از طی دوران اسارت و آزادی و بازگشت به میهن اسلامی در حوزه ادبیات دفاع مقدس بالغ‌ بر پانزده جلد کتاب و بیش از 200 مقاله علمی و ادبی را تألیف نمود. « بازداشتگاه تکریت ۱۱»، « مثل پرنده »، « زندگی ممنوع »، « خنده در اسارت »، « عطر گل محمدی »، « در اسارت یانکی ها »، « نسیم شرقی »، « صدای سخن عشق » و « چهار فصل عشق » از جمله تالیفات اوست.

گفتنی است از جمله تألیفات حاج اسماعیل یکتایی، کتاب « رقص روی یک‌پا » حاوی خاطرات شفاهی این آزاده لنگرودی است که از سوی حوزه هنری منتشر گردید و به عنوان اثر ملی مورد تفقد مقام معظم رهبری و استقبال علاقه مندان نیز قرار گرفت.

به موجب این گزارش همزمان با هفته بسیج سال گذشته نیز از سوی سرلشکر پاسدار "محمد باقری"، فرماندهی کل نیروهای مسلح و رئیس شورای هماهنگی امور رزمندگان سند ملی ایثار به این آزاده و جانباز هفتاد درصد لنگرودی اعطا گردید.

وی آزادی از زندان رژیم بعث عراق را شیرین ترین خاطره خود از سال های دفاع مقدس دانست و تصریح کرد: زمانی که مین زیر پای من منفجر شد، همرزمانم فکر کردند شهید شدم و لذا خبر شهادتم را به همراه تکه های لباسم به لشکر و سپس خانواده ام دادند. در آن چهار سال اسارت من جزو شهدای شهرم بودم و مردم لباس های مرا تشییع و برایم مزار تهیه کرده بودند. زمانی که از اسارت باز گشتم ابتدا زائر مزار خودم شدم.

جانباز و آزاده گیلانی، با بیان اینکه در سال های اسارت برای مدیریت اردوگاه یک دولت کوچک مخفی تشکیل داده بودیم، عنوان کرد: اسرا از همه اقشار اعم از دکتر، وکیل، معلم، پاسدار و روحانی بودند و ارتباط سیاسی و ادبی داشتیم. بنده در حوزه شعر و ثبت خاطرات زندان های مخوف عراق فعال بودم و لذا خاطرات مهم را با کدگذاری روی زرورق سیگار نوشتم و درون عصایم پنهان کردم و با خودم به ایران آوردم. کتاب «بازداشتگاه تکریت ۱۱» که در سال ۱۳۷۰ منتشر شد، حاصل روزشمار جمع آوری شده ای بود که در درون عصایم جاسازی کرده بودم.

وی دفاع مقدس را بخش مهمی از تاریخ کشور دانست و اضافه کرد: نمی‌توانیم تاریخ ۲ هزار و ۸۰۰ ساله ایران را ورق بزنیم و نگاهی به تاریخ هشت ساله دفاع مقدس نداشته باشیم. بی تردید دفاع مقدس یکی از افتخارات کشور بعد از پیروزی انقلاب است، زیرا اجازه ندادیم وجبی از خاکمان به دست دشمن بیفتد.

یکتایی، با بیان اینکه طولانی ترین مرز جنگی را در هشت سال دفاع مقدس داشتیم، اما ذره ای عقب نشینی نکردیم، متذکر شد: در حوزه ادبیات دفاع مقدس، باب ادبیات بازداشتگاهی بسیار اهمیت دارد، زیرا خاطرات آزادگانی است که در پشت خاکریز پنهان اسارت مقاومت کردند و به خواسته دشمن تن ندادند.